سَیِّئَةٌ تَسُوءُکَ خَیْرٌ عِنْدَ اَللَّهِ مِنْ حَسَنَةٍ تُعْجِبُکَ « بدى و گناهى که تو را غمگین سازد ، نزد خدا بهتر از عمل نیکى است که تو را به خودبینى وادارد » . مقصود امام ( ع ) از بدى و گناهى که تو را غمگین سازد ، عملى مانند گناهى است که از انسان سر مى‏زند ، در نتیجه او پشیمان شده و نسبت به انجام آن کار غمگین مى‏شود ، و مقصود از عمل نیک که انسان را به خودبینى وادارد ، امثال نماز ، و یا صدقه‏اى است که بدان وسیله خودبینى و غرور حاصل مى‏شود . اما این که چنان گناه و بدى در نزد خدا بهتر از این نیکى است ، از آن‏رو است که پشیمانى که به دنبال بدى مى‏آید گناه را از بین مى‏برد ، در صورتى که آن خوبى که در پى آن خودخواهى است با نابودسازى و محو کردن نیکى داراى اثر بد و پستى است که صفحه دل را سیاه مى‏سازد ، بنابر این آن بدى سهل تر و در نزد خدا بهتر است .

اقتباس از شح ابن میثم